Wydaje mi się, iż osoba bez większego przygotowania teologicznego potrafi ogólnie przedstawić Księgę Hioba i jej treść. O wiele trudniej jest z jej umieszczeniem w czasie, tzn. ze wskazaniem, kiedy powstała i kto ją napisał. Tę trudność mają przede wszystkim naukowcy. Oni też nie wiedzą, kto i kiedy ją napisał.
Ciekawostki Kto napisał te słowa? Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi i w Niebie. Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje, Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. Wdzięcznym Cię tedy sercem, Panie wysławiamy, Bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy. Tyś Pan wszytkiego świata. Tyś niebo zbudował I złotymi gwiazdami ślicznieś uhaftował. Tyś fundament założył nieobeszłej ziemi I przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi. Za Twoim rozkazaniem w brzegach morze stoi A zamierzonych granic przeskoczyć się boi. Rzeki wód nieprzebranych wielką hojność mają, Biały dzień a noc ciemna swoje czasy znają, Tobie k'woli rozliczne kwiatki Wiosna rodzi, Tobie k'woli w kłosianym wieńcu Lato chodzi, Wino Jesień i jabłka rozmaite dawa, Potym do gotowego gnuśna Zima wstawa. Z Twej łaski nocna rosa na mdłe zioła padnie, A zagorzałe zboża deszcz ożywia snadnie. Z Twoich rąk wszelkie źwierzę patrza swej żywności, A Ty każdego żywisz z Twej szczodrobliwości. Bądź na wieki pochwalon, nieśmiertelny Panie! Twoja łaska, Twa dobroć nigdy nie ustanie. Chowaj nas, póki raczysz, na tej niskiej ziemi, Jedno zawżdy niech będziem pod skrzydłami Twemi. Jest to piękna pieśń często śpiewana w kościele. Czy wiecie, kto napisał te słowa? Są to strofy samego Mistrza z Czarnolasu – Jana Kochanowskiego.
Autorzy Biblia nie pomyśleli jeszcze o pierwszym wersecie Księgi Rodzaju, który zajmie: más trzy tysiąclecia się pojawić. Kto napisał Księgę Rodzaju iw jakim roku? Jest to ogólnie przyjęty fakt oferuje nasz konfigurator Mojżesz był autorem księga genezy i oczywiście musiał ją napisać w ciągu 40 lat oferuje nasz konfigurator
Biblia to dzieło, które powstawało przez wieki. Przyjmuje się, że Stary Testament powstawał między XI a II w. czyli przez blisko tysiąclecie! Jest on dziełem wielu autorów i redaktorów. Kształtowanie ksiąg biblijnych rozpoczęło się najprawdopodobniej na dworach królewskich Judy i Izraela w IX i VIII w. Niezwykle owocny w opracowania literackie okazał się wiek VII jeszcze przed zburzeniem Jerozolimy. Ta spuścizna została ponownie opracowana już w Babilonii, gdzie Żydzi przebywali w niewoli. Większość ksiąg biblijnych uzyskała dzisiejszy kształt w czasach panowania perskiego, czyli między V a IV wiekiem Wtedy to zebrano stare tradycje teologiczne, historyczne i prorockie oraz uporządkowano spuściznę mądrościową. Poza tym dodano nowe dzieła. Nowe księgi Starego testamentu powstawały aż do czasów rzymskich, a kanon pism starotestamentowych wciąż pozostawał otwarty. Nowy Testament powstał w czasie o wiele krótszym niż pierwsza część Biblii, całość była gotowa w ciągu około siedemdziesięciu lat. Większość ksiąg została napisana w drugiej połowie I wieku naszej ery. Największym z pisarzy nowotestamentalnych jest św. Paweł, chrześcijanin wywodzący się z judaizmu. Księgi Nowego Testamentu powstawały prawdopodobnie w różnych częściach świata śródziemnomorskiego: w Palestynie, Grecji, Italii, Azji Mniejszej, może nawet w Egipcie lub ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Tak. Biblia nie jest księgą baśni i legend. W przeciwieństwie do innych ksiąg duchowych nie wymaga od swoich czytelników ślepej wiary. Wiele różnych przesłanek i dowodów przemawia za tym, że Biblia zawiera dokładny zapis wydarzeń historycznych i rzeczywiście powstała z Boskiego natchnienia.
Jak powstała Biblia? „Będziesz Biblię nieustannie czytał....Będziesz ją kochał więcej niż rodziców... Więcej niż mnie... Nigdy się z nią nie rozstaniesz... A gdy zestarzejesz się, dojdziesz do przekonania, że wszystkie książki, jakie przeczytałeś w życiu, są tylko nieudolnym komentarzem do tej jedynej Księgi..." - Taki to testament duchowy zostawił małemu Romanowi Brandstaetterowi, jego dziadek, Żyd, Izraelita wychowany na Księgach Starego Testamentu, który z Biblią się nigdy nie rozstawał, nigdy nie trzymał jej w biblioteczce lecz zawsze leżała ona pod ręką, zawsze można było po nią sięgnąć, nigdy nie trzeba było pytać gdzie ona jest, nigdy nikt jej nie szukał. Zajmowała ona po prostu centralne miejsce w życiu rodziny, jak ojciec, jak matka, jak osoby i rzeczy oczywiste, o których istnienie się nie pytamy, których się nigdy nie szuka. Czym jest ta dziwna Księga, która wpłynęła niewątpliwie na losy całej ludzkości, która stoi u źródeł największych religii świata (chrześcijaństwo, judaizm i islam)? Czym jest ta księga, która jest jedyną i niepowtarzalną, nierozerwalnie złączona z losem człowieka? Towarzysz jego wzlotów i upadków, źródło natchnień duchowych, filozoficznych, naukowych, artystycznych, ale często i źródło konfliktów ( chodzi o różne interpretacje). Kto ją napisał? Jak powstała? Jakie są jej dzieje? To pytania, z którymi ludzkość boryka się od początków powstania tej Księgi. Biblia, Pismo św. Nowego i Starego Testamentu, „Pismo" lub „Pisma" jak nazywają tę Księgę sami autorzy biblijni, nazywana jest „listem Boga do człowieka". Nie jest to dzieło jednorazowe, które powstało kiedyś w ściśle określonym punkcie dziejowym historii, jak np. „Trylogia” Henryka Sienkiewicza, "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza, czy "Iliada". Nie napisał jej jeden autor od początku do końca, który zakończywszy wreszcie swe dzieło, zadowolony postawił ostatnią kropkę, włożył do teczki i zaniósł do wydawcy. I teraz czeka na recenzje krytyków i czytelników. Czy przyjmie się, czy nie, czy spodoba się innym? "Biblia jest Księgą żywą" - napisał R. Brandstaetter. Dziwne to dzieło, bo ma zawsze dwóch, nie jednego autora. Bóg i człowiek ją pisali. Nie jest czymś zamkniętym, skończonym, ograniczonym. Ona żyje, jest dynamiczna. Wciąż ożywia i inspiruje swoich czytelników. Oczywiście zarówno przyjaciół jak i wrogów. Jest wieczna. Żyje wciąż i kształtuje życie nowych pokoleń. A z drugiej strony, gdy patrzymy na nią tylko, jak na książkę, wytwór wydawcy, drukarza, czy przepisywacza - podlega tym samym prawom przemijalności, co człowiek i każde żywe stworzenie, co wszystkie dzieła kultury materialnej, zdziałane ludzką ręką. Księga ta jako przedmiot może być podarta, spalona, zniszczona, zmielona na makulaturę. To jednak nie wyczerpuje jej, nie kończy, nie unicestwia. Jest ona uosobieniem pra-pisma, istniejącego poza czasem i przestrzenią. Żydzi porównali jej los pośmiertny z losem człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boga. Ciało zniszczonej Księgi lub popioły po niej pozostałe idą do ziemi. Dusza Księgi wraca do Boga, do swojego Stwórcy. Stare, zużyte, podarte lub spalone zwoje Pisma Świętego składa się do skrzyni, zwanej genizą, która znajduje się w każdej synagodze, po czym po pewnym czasie, grzebie się je w ziemi na cmentarzu, ściśle według żydowskiego rytuału pogrzebowego. Żałobnicy śpiewają nad grobem treny, a osierocona gmina ogłasza powszechną żałobę, jak po zgonie sprawiedliwego i pobożnego człowieka. To, co ziemskie wróciło do ziemi, co boskie wróciło do Boga. Jak więc powstała Biblia? Kluczowymi wydarzeniami leżącymi u źródeł dzisiejszego tekstu Pisma świętego są wydarzenia z życia Abrahama (około 1800 lat przed Chrystusem), wydarzenia wyjścia z niewoli egipskiej oraz zawarcia Przymierza na Synaju ( około 1250 lat przed Chrystusem). Należą do niej: cudowne interwencje Boże w historii Narodu Wybranego, w końcu zdarzenia „pełni czasu”, kiedy odwieczne Słowo Boże - Jezus Chrystus Ciałem się stało i zamieszkało między nami oraz działanie Ducha Świętego w świecie, czyli historia początków Mistycznego Ciała Jezusa - Kościoła świętego. Historia ta, zwana historią zbawienia, na początku po prostu była opowiadana. Przekazywana z pokolenia na pokolenie, drogą ustnej tradycji. Dziadek opowiadał ojcu, ojciec dzieciom, dzieci swoim dzieciom i tak do dzisiaj. Biblię się głosiło i głosi. Proklamowało i proklamuje. Dopiero później, znacznie później, zostały spisane niektóre karty tej Księgi, gdyby jednak chciano wszystkie te rzeczy (które się wydarzyły), które tworzą historię dialogu Boga z człowiekiem spisać. Świat cały nie pomieściłby wszystkich ksiąg, napisał na końcu swej ewangelii umiłowany uczeń Pana Jezusa św. Jan (por. J 21,24-25). Pozwólcie, że znów odwołam się do Brandsteattera, który napisał:" Zanim sam zacząłem ją (Biblię) czytać, znałem cały Pięcioksiąg z opowiadań mojego dziadka. Gdy teraz po wielu dziesiątkach lat, czytam Świętą Księgę, wydaje mi się, że nie czytam jej, lecz słyszę głos dziadka, i wsłuchuję się z napięciem w równy melodyjny głos, opowiadający mi dzieje biblijne tak, jak były opowiadane w namiotach koczującego Jakuba". Podobnie, jak nie można mówić o napisaniu Biblii, lecz o jej opowiadaniu, stwarzaniu, powstawaniu, wzroście, rozwoju..., tak też nie można mówić o jej czytaniu jak każdej innej książki. Biblię trzeba przeżywać, trzeba się w nią wsłuchiwać, słyszeć jej oddech i bicie serca. Potrzebny jest nie tylko umysł, zmysł wzroku czy słuchu. Potrzebny jest cały człowiek ze wszystkimi zmysłami, by mógł wejść w świat Biblii. Każdy człowiek, który się chce do tej Księgi zbliżyć, powinien dołożyć wszelkich starań by ją pokochać. Jednemu wystarczy Biblię odczuć, aby ją zrozumieć, drugi musi ją dopiero zrozumieć, aby ją odczuć, inny znów, aby ją zrozumieć i odczuć musi w nią przede wszystkim wierzyć, a jeszcze inny wierzy w nią, bo ją zrozumiał i odczuł, a w końcu są i tacy, którzy ją rozumieją i odczuwają, i w nią wierzą, ponieważ jej słowa wyssali z mlekiem matki. Każda z tych dróg jest właściwa i dobra. Wszyscy jednak, niezależnie, jakimi drogami zawędrowali do Biblii i po niej wędrują nie powinni zapominać rady dziadka R. Brandsteattera: „Kto uczy się Pisma Świętego i je zapomina, jest jak rodząca kobieta, której niemowlę umiera zaraz po przyjściu na świat." Więc chodźmy razem poznawać, przeżywać, odczuwać, pokochać i nie zapominać tej jedynej swego rodzaju Księgi. Biblia jest zbiorem ksiąg ­w sumie, w ujęciu katolickim 73, protestanckim 66. Niektóre z nich są bardzo grube, inne cieńsze; niektóre bardzo stare, inne nieco młodsze. Zawierają historię, poe­zję, filozofię, hymny - a nawet ka­zania i prywatne listy. W jaki spo­sób doszło do napisania tych ksiąg? Kto je napisał? Kiedy?
Ciekawostki Ile jest Biblii? Chociaż Biblia jest jedna, jednak znamy ją pod różnymi nazwami: Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska, Biblia Gutenberga itp. Dlaczego? Oryginalny tekst Biblii zapisany jest w kilku językach: hebrajskim, aramejskim, greckim. Aby udostępnić ją wiernym, potrzebne było tłumaczenie na języki narodowe. Otóż różne tłumaczenia Biblii, które weszły do użytku, otrzymały swoje nazwy, aby można je było od siebie odróżniać. Nazwy kilku Biblii mają znaczenie głównie dla bibliofilów i księgarzy. Oto po kolei: Z pamiętanych do dzisiaj najwcześniejsza była Septuaginta – jest to przekład jedynie Starego Testamentu (Nowy wówczas jeszcze nie istniał), dokonany w III–II w. wśród Żydów w Egipcie na język grecki. Septuaginta zawiera kilka ksiąg, których hebrajskie oryginały nie zachowały się; Kościół katolicki i Kościół prawosławny zaliczają je dziś do kanonu Biblii, judaizm je odrzuca, a Kościoły protestanckie uważają za apokryfy. Nazwa Septuaginta powstała z powodu legendy, która mówi, że przekład dokonywany był przez 72 tłumaczy przez 72 dni i wszystkie tłumaczenia były zgodne co do jednego słowa; było to potwierdzeniem, że także i przekład Pisma był natchniony. Septuagintą chrześcijaństwo posługiwało się do VII w. Następnym znanym przekładem jest Wulgata (z łac. versio vulgata – wersja dla wszystkich, popularna)) Przekładu tego na łacinę dokonał w IV w. św. Hieronim na polecenie papieża Damazego I To tłumaczenie zostało uznane za urzędowy tekst Pisma św. w Kościele katolickim. W Średniowieczu, kiedy uważano, że Pismo św. nie jest do prywatnego czytania, a jednocześnie chciano je udostępnić wiernym, powstała tzw. Biblia pauperum (z łac. – Biblia ubogich). Była to w zasadzie pierwsza Biblia obrazkowa – zawierała zbiór obrazków (z krótkim opisem) ze scenami ze Starego Testamentu i z życia Chrystusa. Jednak władcom udostępniano Biblię, a nawet tworzono dla nich specjalne przekłady. Takimi Bibliami były: Biblia królowej Jadwigi, która nie zachowała się do dzisiaj i Biblia królowej Zofii – ta ostatnia jest oczywiście bezcennym zabytkiem bibliofilskim. W 1440 r. Jan Gutenberg wynalazł druk – pierwszą księgą, która została wydrukowana, była Biblia (200 egz.) – była to Wulgata, ale ze względu na druk nazywana jest czasem Biblią Gutenberga. Reformacja wniosła duże poruszenie do Kościoła. Między innymi spowodowała powrót do tłumaczeń Pisma św. na języki narodowe, które były dość powszechne w pierwszych wiekach, ale później zostały zarzucone na rzecz posługiwania się w Kościele łaciną. Pierwszego pełnego polskiego przekładu Biblii (z Wulgaty) dokonał Jan Leopolita (1551–1553); wydany w 1561 r. przez Szarffenbergów – dziś nazywamy ją Biblią Szarffenbergowską lub Biblią Leopolity). W 1563 r. M. Radziwiłł Czarny w Brześciu Litewskim wydał kalwińskie zbiorowe tłumaczenie Pisma św. Ta wersja Pisma znana jest pod nazwą Biblia Brzeska lub Biblia Radziwiłłowska. W 1570 r. w Nieświeżu wydano ariański przekład Sz. Budnego, który dziś znany jest pod nazwą Biblii Nieświeskiej. W latach dziewięćdziesiątych XVI w. Biblię przetłumaczył też Jakub Wujek (wyd. 1599) i do dzisiaj ten przekład nazywany jest Biblią Wujka. To tłumaczenie jest cenione za wysoką jakość i posługiwano się nim w zasadzie aż do wydania Biblii Tysiąclecia. Szczególnie ceniono ks. Wujka za przekład Psałterza Dawidowego, który stał się także podstawą następnych tłumaczeń tej księgi. Strona z Biblia pauperum, w wydaniu niemieckim Luterański przekład Pisma św. (będący poprawioną wersją Biblii Brzeskiej), dokonany przez Daniela Mikołajewskiego, został wydany w roku 1632 i do dziś jest w dosyć powszechnym użyciu w Kościołach protestanckich – pod nazwą Biblii Gdańskiej. No i ostatnio najsłynniejszym (choć nie jedynym) tłumaczeniem, na współczesną już polszczyznę, dokonanym przez zespół tłumaczy, jest Biblia Tysiąclecia, którą znamy chyba wszyscy – przynajmniej ze słyszenia. Osobnym nurtem jest tłumaczenie samej Księgi Psalmów, inaczej Psałterza. Tego typu przekładów, znanych pod nazwami Psałterz Dawidowy, Psałterz Dawidów czy też Żołtarz Dawidów, dokonywało wielu autorów, Mikołaj Rej, Jan Kochanowski, Valenty Wróbel, Franciszek Karpiński, Józef Kruszyński, Kazimierz Buczkowski, Leopold Staff, Roman Brandstaetter i wielu innych. Na marginesie – od kilkudziesięciu już lat tworzy się Biblie obrazkowe – przeznaczone dla dzieci. Te Biblie nie dorobiły się swoich nazw, ponieważ z reguły nie zawierają całego Pisma św. – są wyborem skrótów najbardziej znanych ksiąg lub też opowiadaniem własnymi słowami przez autora historii biblijnej, stanowią podstawę wiedzy przekazywanej dzieciom i zawierają tylko obrazki albo obrazki z krótkim streszczeniem nawet nie całych ksiąg, a jedynie wydarzeń z życia Narodu Wybranego i z Nowego Testamentu. Być może najlepsze z nich, ze względu na szczególne walory dydaktyczne, również dorobią się swoich nazw, ale na razie jeszcze o tym nie słyszałam.
Spisana została prawdopodobnie co najmniej kilkaset lat od powstania i też dokładnie nie wiadomo, kiedy to było. (Zaryzykowałabym przypuszczenie – ale całkowicie moje prywatne – że Tora powstała między 4000 a 1500 r. p.n.e., a może jeszcze dużo wcześniej.) Biblia nie powstała też od razu jako cała księga.
Pismo Święte jest najlepiej sprzedającą się Księgą wszechczasów, ale czy tak naprawdę znamy jej Autora? Jeśli jesteś chrześcijaninem prawdopodobnie patrzysz na nią inaczej jak na jakąkolwiek inną książkę. Kiedy bierzemy do ręki oprawioną w skórę Księgę Starego i Nowego Testamentu, coś sprawia, że czujemy się wyjątkowo. Spośród około 130 milionów różnych książek, które kiedykolwiek zostały opublikowane, książka ta jest jedyna w swoim rodzaju, a to za sprawą właśnie jej Autora. Każdy uczciwy człowiek zgodzi się ze stwierdzeniem, że Biblia jest najbardziej wpływową Księgą, jaką kiedykolwiek napisano. Dlaczego jest więc najważniejszą Księgą dla każdego chrześcijanina?Odpowiedzi mógłbym udzielić w jednym stwierdzeniu – Pismo Święte jest ŚWIĘTE…, ale to nie koniec. Postaram się was w tym stwierdzeniu ugruntować. Co czyni z Biblii Księgę świętą? Czy to tysiące lat ludzkiej historii i jej działania w życiu człowieka? Czy to fakt, że opowiada najpotężniejszą historię poświęcenia, jaką kiedykolwiek moglibyśmy sobie wyobrazić? Czy to, że tak naprawdę ona „czyta nas”, przekonując nas o grzechu i pobudzając nasze serca do miłości Boga? Tak, to wszystko to dobry powód do tego, aby wierzyć, że Biblia jest ważna. Jednak najbardziej podstawowym powodem, dla którego jest święta, nie jest po prostu to, w jaki sposób wiadomość wpływa na nas, ale od kogo ta wiadomość nadeszła! Pochodzenie Biblii jest dokładnie tym, co daje jej autorytet. Więc kto napisał Biblię? Po pierwszym przeczytaniu rzuca się w oczy to, że wszystkie 73 Księgi zostały napisane przez wielu różnych ludzi z różnych powodów. Co więcej, niektóre Księgi same stanowią zbiór prac różnych autorów. Na przykład Ewangelia Mateusza została napisana przez tylko jedną osobę (Mateusza), ale 150 indywidualnych psalmów w Księdze Psalmów zostało napisanych przez króla Dawida, Mojżesza, Asafa i wielu innych. Psalmy zostały później połączone w jedną Księgę w Piśmie Świętym, podobnie jak wszystkie 73 Księgi zebrano w Kanon, który mamy dzisiaj. Tak więc jest absolutnie prawdą, że ludzie pisali Pismo Święte. Oto kilka interesujących faktów na temat niektórych z nich: Paweł napisał najwięcej Ksiąg w Nowym Testamencie. Łukasz napisał najwięcej stron Nowego Testamentu. Istnieje około 40 różnych autorów ludzkich. Księgi Biblii zostały napisane w ciągu 1500 lat. Autorzy mieli różne zawody, w tym: rybak, książę, kapłan, prorok, pasterz, poborca ​​podatków, lekarz i budowniczy. Ale Bóg jest ostatecznym autorem Pisma Świętego i to On dał natchnienie ludziom do napisania tego niesamowitego dzieła. Autor listu do Tymoteusza pisze następujące słowa: Wszelkie Pismo od Boga natchnione jest i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu. (2 Tm 3, 16-17) Oznacza to jedno, Bóg użył ludzkich autorów do spisania nam Jego przesłania, dlatego to On jest jedynym Autorem wszystkich Ksiąg tak Starego, jak i Nowego Testamentu.
Wprowadzenie do Księgi Izajasza Izajasza — zarys treści. Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata — wydanie do studium. Biblia to święta księga chrześcijan, która w niezmienionej formie jest czytana od wieków. Jednak czy wiesz kiedy powstała Biblia i kto ją napisał? Kościół Katolicki naucza, że autorem Biblii jest sam Bóg, natomiast ich ziemscy autorzy działali pod natchnieniem Ducha Świętego. Na podstawie licznych analiz historycznych i językowych udało się ustalić z pewną dokładnością czas powstania poszczególnych ksiąg Starego i Nowego Testamentu. Najstarsze z nich datowane są na X w. przed Chrystusem, a większość Starego Testamentu prawdopodobnie została spisana w VI – IV w. Jedną z najmłodszych ksiąg tej części Biblii jest Księga Daniela, powstała w II lub I wieku Za ich autorów uznaje się proroków (np. Izajasz, Jeremiasz, Jozue), królów (Dawid, Salomon) oraz inne postaci, jak choćby Mojżesz (tradycyjnie przypisuje mu się autorstwo Pięcioksięgu). Nowy Testament odnosi się do działalności Jezusa, dlatego jego księgi powstawały w I w. Imiona autorów ksiąg Nowego Testamentu nie pozostawiają wielkich wątpliwości, za wyjątkiem Listu do Hebrajczyków, którego twórca pozostaje nieznany. W pozostałych przypadkach spisali je święci: Mateusz, Marek, Łukasz, Jan, Paweł, Jakub, Piotr oraz Juda.
Bardzo trudno jest określić, kiedy powstała Biblia, ponieważ najstarsze księgi Starego Testamentu sięgają czasów koczowniczych - XIII w. p.n.e. do I w. p.n.e.; Nowy Testament datuje się na lata 51 r. n.e. - 96 r. n.e. Stary Testament został napisany po hebrajsku, Nowy Testament napisano po grecku i aramejsku.
Kto napisał tę księgę?Prorok Jeremiasz, syn kapłana z małego miasteczka Anatot w ziemi Królestwa Judy, dyktował otrzymywane od Boga słowa proroctwa swojemu sekretarzowi Baruchowi. Z racji pochodzenia był przeznaczony do posługi kapłańskiej, nie posiadamy jednak żadnych zapisków na temat jego działalności w tym charakterze. Bóg wybrał tego odważnego człowieka, by w Jego imieniu przemawiał do pogrążonego w odstępstwie ludu zaczął służbę w wieku zaledwie niespełna dwudziestu lat. Pełnił ją przez ponad czterdzieści lat. Głoszone przez niego przesłanie spotykało się z obojętnością ze strony ludzi. W jego słowach przebija ogromny smutek z powodu doli Bożego ludu oraz z powodu własnych doświadczeń (Jr 12,1-4; 15,10).W jakich okolicznościach powstała?Działalność Jeremiasza rozpoczęła się w 627 r. przed Chr., a dobiegła końca około roku 582 przed Chr. Wtedy właśnie ogłosił proroctwo dla Żydów, którzy zbiegli do Egiptu (Jr 44,1). Większość swojej posługi Jeremiasz pełnił poza Jerozolimą. Południowe Królestwo Judy było od wielu lat zagrożone przez wrogów zewnętrznych, najpierw Asyrię i Egipt, a następnie Babilon. Za czasów proroczej służby Jeremiasza (586 r. przed Chr.) uległo ostatecznie babilońskiej zwracał się do narodu, który ściągnął na siebie Boży sąd. Wyczuwając zbliżające się zagrożenie, Izraelici z pewnością obawiali się o swoją przyszłość. Zamiast jednak w pokorze wrócić do Boga, lud Judy lekceważył zarówno Boże napomnienia, jak i niebezpieczeństwo wynikające z braku posłuszeństwa Księga Jeremiasza odgrywa tak ważną rolę?Proroctwa Jeremiasza dają nam wgląd w umysł i serce wiernego sługi Bożego. W księdze tej znajdziemy wiele osobistych uwag świadczących o emocjonalnym zaangażowaniu autora. Ukazują go nie tylko jako proroka, który przekazuje przesłanie od Boga, ale także jako człowieka z krwi i kości, pełnego współczucia dla swego ludu, zagniewanego na tych, którzy dopuszczali się zła i zatroskanego o własne Jeremiasza zapowiada Nowe Przymierze, jakie Bóg zawarł ze swoim ludem poprzez Chrystusa. Poprzez to przymierze Bóg miał wypisać swoje Prawo już nie na kamiennych tablicach, ale "w głębi ich jestestwa, na ich sercu". Przemawiając przez Jeremiasza, Bóg obiecuje, że Jego lud będzie mógł Go blisko poznać. Nie będzie to już związane z jednym, ustalonym miejscem (świątynią w Jerozolimie), ale z osobą Jego Syna, Jezusa Chrystusa (Jr 31,31-34; zob. także Hbr 8,6).Jakie jest główne przesłanie księgi?Jeremiasz prorokował w ostatnich latach istnienia Królestwa Judy, tuż przed uprowadzeniem Bożego ludu do Babilonu, dlatego jest zrozumiałe, że głównym tematem księgi jest sąd. Pierwsze czterdzieści pięć rozdziałów skupia się na zbliżającej się zagładzie, która była karą za nieposłuszeństwo Judy. W księdze obecny jest jednak także temat Bożej łaski. Upadek Jerozolimy nadszedł dziewięćset lat po zawarciu pierwszego przymierza pomiędzy Bogiem a Izraelitami na pustyni Synaj (Wj 24,1-18). Tak długi okres świadczy o ogromnej cierpliwości i miłosierdziu Boga, o szansie, jaką dawał swojemu ludowi, by odwrócił się od grzesznych to odnieść do siebie?Boża cierpliwość ukazana w całym Starym Testamencie przypomina nam, że Bóg zawsze był i jest pełen miłosierdzia. Jego naród przez całe stulecia łamał zawarte z Nim przymierze i nie spotykała go za to natychmiastowa kara. Powinno to dodać nam otuchy w naszych czasem nieudolnych staraniach, by naśladować Boga. On jest wobec nas cierpliwy, nawet jeśli Go zawodzimy. Chce pomóc nam się zmienić, tak byśmy żyli życiem, jakie nam Jeremiasza przypomina jednak także o rzeczywistości Bożego sądu. To powinno obudzić w nas zdrową bojaźń i pragnienie podążania za Bogiem. Czy traktujesz Boga poważnie? Czy naśladujesz Go całym sercem?
Dobrze, ale w jakich językach została napisana Biblia? Jak to wygląda w przypadku Starego Testamentu? 39 ksiąg powstało przy zastosowaniu języka hebrajskiego. Historycy zaznaczają, że w pewnych fragmentach dostrzegli naleciałości aramejskie. Jak już wiesz, Stary Testament składa się w sumie z 46. ksiąg. Najlepsza odpowiedź EKSPERTpiotrżar odpowiedział(a) o 19:26: Biblia składa się z 66 książeczek. Pismo Święte spisywano przez 1600 lat — od 1513 do 98 Zaczął ją spisywać Mojżesz w r. 1513 Następnie do zbioru natchnionych pism dodawano inne — aż do ksiąg Nehemiasza i Malachiasza, ukończonych po 443 r. Spisywanie Biblii zostało potem przerwane niemal na 500 lat, dopóki apostoł Mateusz nie sporządził swej relacji historycznej. Blisko 60 lat później Jan, ostatni z apostołów, zamknął kanon biblijny swą Ewangelią oraz trzema listami. Wszyscy mężczyźni pracujący nad jej spisaniem byli Hebrajczykami, należeli więc do ludu, któremu „powierzono święte oświadczenia Boże” (Rz 3:2). Większa część Biblii była spisana w Święte mówi, czego Bóg wymaga od swych sług i czego dokona, żeby urzeczywistnić swoje cudowne zamierzenie co do ziemi. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:00 Moja droga, Biblia jest zbiorem ksiąg, powstałych w różnych odstępach czasu, często bez dokładnie określonej daty i przez wielu różnych, żyjących w innych czasach autorów, z których również nie wszyscy są znani. Miłego pisania wypracowania. Uważasz, że ktoś się myli? lub Pewnego dnia, sprawdzając egzaminy studentów, znalazł pustą kartkę. Pod wpływem impulsu napisał na niej In a hole in the ground there lived a hobbit. Fragmenty książki były czytane podczas spotkań klubu Inklingów. Tolkien pisał bez większych przerw do momentu, kiedy opisał śmierć Smauga. W tym momencie przerwał pisanie. Pismo Święte to wiele Ksiąg. Odkrywamy je razem, by wierzyć mądrzej. Z notatek moderatora... W ramach Dzieła Biblijnego w Tarnowskich Górach Opatowicach odbywają się spotkania, które prowadzi ks. dr Wacław Borek, biblista z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. 1. Dziś sięgamy po Księgę Hioba Wydaje mi się, iż osoba bez większego przygotowania teologicznego potrafi ogólnie przedstawić Księgę Hioba i jej treść. O wiele trudniej jest z jej umieszczeniem w czasie, tzn. ze wskazaniem, kiedy powstała i kto ją napisał. Tę trudność mają przede wszystkim naukowcy. Oni też nie wiedzą, kto i kiedy ją napisał. Snuje się domysły, że po powrocie Izraelitów z niewoli Babilońskie ok. V-IV wieku przed Chr. Ale to tylko domysły. Coś więcej wiemy o głównym bohaterze. W Księdze Ezechiela (14, czytamy: „i gdyby Noe, Danel i Hiob w tym kraju się znajdowali, na moje życie - wyrocznia Pana Boga - ani synów, ani córek by nie ocalili, ale oni sami tylko dzięki swej sprawiedliwości ocaliliby własne życie”. Otóż ok. 600 roku przed Chr. Hioba uważa się za męża sprawiedliwego. Nie jest on jednak Izraelitą, podobnie jak i jego przyjaciel, którzy mu doradzają. Mamy zatem do czynienia ze spuścizną międzynarodowej mądrości, którą przyjęła i zsyntetyzowała starożytna mądrość izraelska. 2. Odszukaj i przeczytaj Hi 13 To wszystko me oko widziało, słyszało, pojęło me ucho. Co wiecie, i ja wiem także. Nie ustępuję wam w niczym. Lecz mówić chcę z Wszechmogącym, bronić się będę u Boga. Bo wy zmyślacie oszustwa, lekarze nic niewarci. Gdybyście chcieli zamilknąć, byłby to znak roztropności. Słuchajcie mego sprzeciwu, na odpowiedź mych warg zważajcie. Czy Boga złem osłonicie? Wszechmogącego obronicie kłamstwem? Tak Jego stronę trzymacie? Czy rzecznikami jesteście Bożymi? Czy dobrze by było, gdyby was doświadczył? Czy można z Niego szydzić jak z człowieka? Przywoła was do rozsądku, jeśli w ukryciu stronniczo mówicie. Czy Majestat nie budzi lęku? Czy nie przejmuje was grozą? Zdaniami z piasku wy strofujecie; wszak wasze tarcze są z gliny. Milczcie, niech ja teraz powiem, cokolwiek może przyjść na mnie. Między zęby stale biorę swe ciało, własne swe życie nadstawiam. Choćby mnie zabił Wszechmocny - ufam, i dróg moich przed Nim chcę bronić. To mi wystarczy za obronę. Nieprawy do Niego nie dojdzie. Słuchajcie pilnie mej mowy, na słowa me uszu nadstawcie. Mam gotową obronę przed sądem, pewien, że jestem niewinny. Kto chce się ze mną prawować? A teraz umilknę i umrę. Uczyń mi tylko dwie rzeczy, na pewno nie stchórzę przed Tobą: Odejmij ode mnie Twą rękę i spraw, bym nie bał się Ciebie. Mów pierwszy, a ja niech odpowiem, lub ja przemówię, Ty po mnie. Ile mam przewin i grzechów? Ujawnij występki i winy! Czemu chowasz swoje oblicze? Czemu mnie poczytujesz za wroga? Chcesz liść gnany wiatrem płoszyć, prześladować słomę już wyschłą? Przypisujesz mi czyny gwałtu, wspominasz grzechy młodości. Nogi zakułeś w kajdany, dokładnie drogi me śledzisz, ślady stóp moich badasz. Jak próchno się to rozpadnie, niczym ubranie zjedzone przez mole. 3. Czytam i chcę to zrozumieć Zawsze cel nie uświęca środków! Nie można więc bronić Boga za pomocą kłamstw a tak właśnie postępują przyjaciele Hioba. Kłamstwo w imię Boga i religii jest podwójnie niebezpieczne. Jeśli ktoś nie ma nic do zaoferowania, nic oprócz pobożnych frazesów, powinien zamilknąć. Hiob zatem, przy całej masie swoich ogromnych problemów, broni czci Boga przed oszukańczą trójką, która całkowicie nie ma racji. Hiob w tym rozdziale zaczyna bardzo ostro stwierdzeniem, iż widział i poznał wszystkie dzieła Boga (13,1-2) a teraz chce z Nim a nie z ludźmi dyskutować (13,3), gdyż zna swoje postępowanie i ufa własnej uczciwości. Co stoi na przeszkodzie, aby bronił swojej sprawy (13,15)? Hiob jednak miota się między rozpaczą i wiarą, między wiarą w Boga, a także w siebie i swoją prawość. Dlatego też pyta Boga: „Jakie są moje błędy i grzechy? Dlaczego wszystko to mnie spotyka”? W swoim dialogu z Bogiem Hiob stawia tylko jeden warunek, a mianowicie ten, że proces musi być uczciwy. Jest świadomy, że wyższość Boga jest niepodważalna (13, 202-22), ale to nie przeszkadza, aby stawiać Mu niewygodne czy wręcz oskarżycielskie pytania (13,23-28). Człowiek w osobie Hioba pyta o sens cierpienia, dodajmy cierpienia niesprawiedliwego. Pyta o to, bo zauważa, iż zasada retrybucji (Bóg odpłaca karą za grzech) się nie sprawdza. Zauważa to Psalmista gdy pisze: „Zazdrościłem bowiem niegodziwym widząc pomyślność grzeszników. Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste. Nie doznają ludzkich utrapień ani z innymi ludźmi nie cierpią” (Ps 73,3-5). 4. Rozumiem i dostrzegam rzeczywistość „W głębi każdego z osobna cierpienia doświadczanego przez człowieka, a zarazem u podstaw całego świata cierpień, nieodzownie pojawia się pytanie: dlaczego? Jest to pytanie o powód, o rację, zarazem pytanie o cel (po co?), w ostateczności zaś zawsze pytanie o sens. (…). Ból, zwłaszcza fizyczny, rozprzestrzeniony jest szeroko w świecie zwierzęcym. Tylko jednak człowiek cierpiąc wie, że cierpi i pyta „dlaczego” (…). Jest to zaś pytanie trudne, podobnie jak trudne jest inne, bardzo pokrewne tamtemu, pytanie o zło. Dlaczego zło? Dlaczego w świecie zło? Gdy pytamy w ten sposób, zawsze przynajmniej w jakiejś mierze, pytamy też o cierpienie (Jan Paweł II, SALVIFICI DOLORIS). 5. Zaproszenie Jeśli interesuje Cię ta tematyka biblijna, przyjdź na spotkanie Dzieła Biblijnego do parafii Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, Tarnowskie Góry, ul. Opatowicka 112 (Opatowice), 30 stycznia o godz. do sali na probostwo. Następne spotkanie, które odbędzie się 6 lutego, będzie poświęcone warsztatom biblijnym dotyczącym Hi 38, 4-41. „Mowy Boga i Odpowiedź Hioba”. Kolejne 20 lutego - „Hiobowa” medytacja biblijna przed Najświętszym Sakramentem. Ze statutu Dzieła Biblijnego: „Celem Dzieła jest pogłębianie rozumienia Objawienia Bożego zgodnie z nauką Kościoła oraz formacja do duchowości i kultury biblijnej”. Więcej na stronie W diecezji ukształtowało się swoistego rodzaju centrum promieniowania duchowością i kulturą biblijną. Ma ono swą siedzibę przy parafii w Opatowicach. Ks. dr Wacław Borek, który je prowadzi, jest biblistą i teologiem biblijnym (licencjat rzymski z nauk biblijnych otrzymał w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie i doktorat z teologii Biblijnej obronił na Uniwersytecie Gregoriańskim, również w Wiecznym Mieście). .
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/308
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/679
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/278
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/290
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/536
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/601
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/69
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/781
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/927
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/923
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/735
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/245
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/401
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/30
  • 6vuoktxu4d.pages.dev/685

    • kiedy powstała biblia i kto ją napisał